GURASOTASUNA
Helduen arteko egoera batetik haur bat duen egoera batera pasatzen da. Hirugarren kide hori, gainera, gurasoen menpekoa da. Bizipen hau norberaren garapenaren parte da, bai haurra biologikoa bada, bai adoptatua bada eta baita bikotekideetako batena bada ere eta gurasoen etxea uzteak edo ezkontzeak baino rol aldaketa handiagoa dakar.(Lopez,2018)
Guztiek gurasotasunaren aurreko espektatibak sortzen ditugu, ume baten etorrerak eskari berriak dakarzkio familiari eta, ondorioz, arrisku faktore berriak ere bai. Eskari eta arrisku horiek gaindituz gero, bikotearen heldutasun maila eta oreka asko handituko dira, baita gogobetetasuna ere. Umea edukitzeko motibazioen barruan daude, guraso izateko arrazoi ekonomiko eta kulturalak gutxitzea; are gehiago, alderantzikatu egin direla esan daiteke. Bikoteek umerik eduki nahi ez izatea seme-alabei buruzko pertzepzioarekin lotuta dago; izan ere, gurasoek pentsatu ohi dute umeak euren helburu bokazionalak oztopatuko dituela eta Seme-alabak edukitzea gehiago dela erabaki pertsonala tradizioa edo behar kultural edo ekonomikoa baino.(Lopez,2018)
Haurdunaldian zehar zenbait aldaketa sortzen dira esaterako; guztiz menpekoa den ume bat zaintzeak dakarren ardurari buruzko pentsamenduak eta bikotearen egonkortasunari buruzko pentsamenduak hasten dira. Eragina dauka bikotearen sexu-bizitzan, intimitatea indartu edo murriztu daitekelako. Bikotearen eta umekiaren arteko lokarri berriak sortzen dira, norberaren burua zaindu beharra azpimarratzen da, eragin ekonomikoa eta beste kontu praktiko batzuk neurtzen dira eta azkenik bikotekideek bere burua berrebaluatzen dute pertsona gisa eta guraso gisa.(Lopez,2018)
Guraso izatea, haurra zaidu eta haztearekin zerikusia duten zereginak egitean datza. Aldaketak egoten dira bikotekideen arteko harremanetan eta horrek tentsioak edo krisiak ekar ditzake. Aitak eta amak kostu emozionalak pairatzen dituzte, rol berriak onartuz eta norberaren gaitasunari buzuko zlantzak izanik eta ohituren aldaketa agertzen dira esaterako; gizarte-bizitza gutxiago, norberak askatasun gutxiago, eraginak lanean, kostu ekonomikoak...(Lopez,2018)
Ezberdintasuneki lotutako faktoreak sortzen dira. Aita esta amaren ezugarrien barruan, generoaren arabera, amatasunaren eragina handiagoa da aitasunaren eragina baino; adinaren arabera, hobe da ez oso gazteak izatea; nortasuna ere bertan sartzen da eta kogniziaren arabera, ikuspegi zabaltasuna, gaitasun analitikoa, erabakiak hartzeko eta arazoak konpontzeko gaitasuna... sortzen dira.
Bikote harrremanen ezugarrien barruan, arrazoi biologikoak direla eta, emakumea inplikatuago dago eta gizonezkoaren kasuan, protagonistakide sentitzea ekartzen du.(Lopez,2018)
Haurraren ezugarrien barruan, izaera edo tenperamentua eta premia bereziak aurkitzen dira.
Oso komuna den bezala gatazkak oso nabariak dira bikoten artean baita seme-akaben eta gurasoen artean.(Lopez,2018)
2008-tik Carl Honore bere liburua "Elogio de la lentitu" publikatu zuenetik, zenbait ambitoetan eramaten ditugun abiaduraren erreflexioa egin da, esaterako; lanean, jaten dugunean, gure seme-alaben heziketan... Honroeren arabera "lento" ez du esan nahi dortokaren abiaduran egin behar ditugula gauzak, baizik eta abiadura egokian.
"Slow parenting"aren helburua, etxebizitzetan oreka eskaintzean datza, umeei denbora eskainiz eta espazioaren bitartez haien mundua exploratzea. Ordutegi familiarra kontrolatzean datza, aspertzeko denbora eskainiz, atseden hartzeko denbora, erreflexionatzeko edo batera pasatzeko denbora.
Mindfulnessen irakasle eta familiako terapeuta Angels Ponceren arabera, “la paternidad lenta significa permitir que nuestros hijos descubran quiénes son en lugar de modelarlos hacia lo que queremos que sean. Saber que lo más rápido no siempre es lo mejor. Que las personas y los niños necesitan menos actividades programadas y más tiempo en la naturaleza, menos entretenimiento y más paz interior” eta “sentimos una gran presión por dar a nuestros hijos lo mejor y hacer que sean los mejores en todo, darles una infancia perfecta. Creemos que tenemos que presionar, pulir y proteger a nuestros hijos con celo casi sobrehumano; que nos tenemos que esforzar, sacrificar y estirar hasta el límite cada euro que ganamos para darles lo mejor. Desde esta posición, ser padres se convierte en una verdadera tiranía.”
Erabili dezakegun beste erramienta bat mindfulness da, orainaz kontziente egiten gaitu, momentu horretan gertatzen denarekin konektatuz. Kontzeptu hau gurasotasunera eramanez, momentu konkretuan gure seme-alabekin egotean datza, gure burua beste leku batean egon gabe, ezaugarri bat ere ez galdu gabe, haien erritmora ibiliz eta haiekin harrituz. Horretarako ezin bestekoa da gelditzea, ikustea eta haiekin batera sentitzea.
Comentarios
Publicar un comentario